Μαλάουι

Κράτος της νοτιοανατολικής Αφρικής. Συνορεύει στα Ν, Α και Δ με τη Μοζαμβίκη, στα Β με την Τανζανία και στα Δ με τη Ζάμπια.Χώρα αποκλειστικά ηπειρωτική, το Μ. συνορεύει σε μήκος 1.569 χλμ. με τη Μοζαμβίκη, 475 χλμ. με την Τανζανία και 837 χλμ. με τη Ζάμπια. Η ονομασία M. που έλαβε το βρετανικό προτεκτοράτο της Nιασαλάνδης αμέσως μόλις ανέκτησε την ανεξαρτησία του, ανήκε σε ένα αρχαίο αφρικανικό βασίλειο (14ος-15ος αι.), που βρισκόταν στα βόρεια του ποταμού Ζαμβέζη. Το σύγχρονο Μ. είναι μια στενή λωρίδα γης ανάμεσα στην ομώνυμη λίμνη (ή λίμνη Nιάσα), στην Τανζανία, στη Ζάμπια και στη Μοζαμβίκη, διαμέσου της οποίας το νεοσύστατο κράτος έχει πρόσβαση στη θάλασσα.Η χώρα διαιρείται σε 3 περιοχές και σε 27 διαμερίσματα, υπό ένα συμβούλιο με εκλεγόμενο πρόεδρο. Οι τρεις περιοχές του Μ. με τα αντίστοιχα διαμερίσματα είναι οι εξής (σε παρένθεση η πρωτεύουσα και ο πληθυσμός σύμφωνα με την απογραφή του 1998): η Κεντρική Περιοχή (4.066.340 κάτ.), με πρωτεύουσα τη Λιλόνγκουε, περιλαμβάνει τα διαμερίσματα Kασούνγκου (Kasungu, Kασούνγκου, 480.659), Λιλόνγκουε (Lilongwe, Λιλόνγκουε, 1.346.360), Mτσίντζι (Mchinji, Mτσίντζι, 324.941), Nτέτζα (Dedza, Nτέτζα, 486.682), Nτόουα (Dowa, Nτόουα, 411.387), Nτσέου (Ntcheu, Nτσέου, 370.757), Nτσίσι (Ntchisi, Nτσίσι, 167.880), Nχότα-Kότα (Nkhotakota, Nχότα-Kότα, 229.460) και Σαλίμα (Salima, Σαλίμα, 248.214)· η Βόρεια Περιοχή (1.233.560 κάτ.), με πρωτεύουσα τη Mζούζου, περιλαμβάνει τα διαμερίσματα Kαρόνγκα (Karonga, Kαρόνγκα, 194.572), Λικόμα (Likoma,, 8.074), Mζίμπα (Mzimba, Mζίμπα, 610.994), Nχάτα Mπέι (NkhataBay, Nχάτα Mπέι, 164.761), Pούμπι (Rumphi, Pούμπι, 128.360) και Tσιτίπα (Chitipa, Tσιτίπα, 126.799)· τέλος, η Νότια Περιοχή (4.633.968 κάτ.), με πρωτεύουσα τη Mπλαντάιρ, περιλαμβάνει τα διαμερίσματα Zόμπα (Zomba, Zόμπα, 546.661), Θιόλο (Thyolo, Θιόλο, 458.976), Mασίνγκα (Machinga, Mασίνγκα, 369.614), Mανγκότσι (Mangochi, Mανγκότσι, 610.239), Mγουάντζα (Mwanza, Mγουάντζα, 138.015), Mουλάντζε (Mulanje, Mουλάντζε, 428.322), Μπαλάκα (Balaka, Μπαλάκα, 253.098), Mπλαντάιρ (Blantyre, Mπλαντάιρ, 809.397), Nσάντζε (Nsanje, Nσάντζε, 194.924), Παλόμπε (Phalombe, Παλόμπε, 231.990), Tσικουάουα (Chikwawa, Tσικουάουα, 356.682), Tσιρατζούλου (Chiradzulu, Tζιρατζούλου, 236.050).Επίσημες γλώσσες του κράτους είναι η αγγλική και η τσιτσέουα, που ανήκει στην οικογένεια των γλωσσών μπαντού. Το 99% του πληθυσμού είναι μαύροι Αφρικανοί που ανήκουν στις εθνότητες Τσιούα, Λόμουε, Νιάντζα και Γιάο. Οι υπόλοιποι είναι απόγονοι Βρετανών και Ινδών εποίκων.Σύμφωνα με το σύνταγμα του 1995, το Μ. είναι ανεξάρτητη, πολυκομματική προεδρευομένη δημοκρατία, στο πλαίσιο της Βρετανικής Κοινοπολιτείας. Μέχρι τη διάλυση της ομοσπονδίας Ροδεσίας-Nιασαλάνδης (1963), η χώρα ήταν βρετανικό προτεκτοράτο, κατόπιν όμως προχώρησε προοδευτικά προς την αυτονομία πρώτα, και στην πλήρη ανεξαρτησία έπειτα, γεγονός που πραγματοποιήθηκε με τις γενικές εκλογές της 30ής Απριλίου 1964. Την εκτελεστική εξουσία ασκεί ο πρόεδρος, ο οποίος εκλέγεται για μια πενταετία και είναι ταυτόχρονα αρχηγός του κράτους και πρωθυπουργός, πλαισιωμένος από δύο αντιπροέδρους. Η κυβέρνηση λογοδοτεί στο κοινοβούλιο, που αποτελείται από 193 μέλη, εκλεγμένα με καθολική ψηφοφορία για πέντε χρόνια.Σημαντικότεροι πολιτικοί σχηματισμοί της χώρας είναι το Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο (UDF), που έλαβε το 48% των ψήφων κατά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1999, το Κόμμα του Κογκρέσου του Μ. (MCP) που έλαβε το 34% των ψήφων και η Συμμαχία για τη Δημοκρατία (AFORD) που έλαβε το 15% των ψήφων. Πρόεδρος της χώρας είναι ο Μπακίλι Μπουλούζι, από τον Μάιο του 1994. Ο Μπουλούζι, ως υποψήφιος του UDF, κέρδισε το 51,4% των ψήφων στις προεδρικές εκλογές τον Ιούνιο του 1999, έναντι 44,3% του Γκουανταγκουλούουε Τσακουάμπα, που τον υποστήριξαν τα κόμματα MCP και AFORD.Η δικαιοσύνη βασίζεται στη βρετανική νομοθεσία καθώς και στο εθιμικό δίκαιο. Στη χώρα λειτουργούν πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δικαστήρια καθώς και ένα ανώτερο δικαστήριο που έχει απεριόριστες αρμοδιότητες τόσο για τις αστικές όσο και για τις ποινικές υποθέσεις. Οι αποφάσεις του ανωτέρου δικαστηρίου εφεσιβάλλονται στο ανώτατο δικαστήριο που οι αποφάσεις του είναι τελεσίδικες.Περίπου το 75% του πληθυσμού είναι χριστιανοί (55% προτεστάντες και 20% ρωμαιοκαθολικοί), το 20% μουσουλμάνοι, ενώ οι υπόλοιποι ακολουθούν ανιμιστικές λατρείες.Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι υποχρεωτική από την ηλικία των 6 έως των 14 ετών. Η μέση εκπαίδευση είναι τετραετής και χωρίζεται σε δύο κύκλους. Το πανεπιστήμιο του Μ., που ιδρύθηκε το 1965 στο Λίμπε (σημερινό Mπλαντάιρ), εκτός από ορισμένες πανεπιστημιακές σχολές, περιλαμβάνει επίσης και διάφορα ανώτερα ινστιτούτα, όπως το κολέγιο Soche Hill, το ινστιτούτο δημόσιας διοίκησης, το γεωργικό ινστιτούτο και την πολυτεχνική σχολή. Ο αναλφαβητισμός ανέρχεται στο 42% (1999).Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας περιορίζονται σε περίπου 5.000 άτομα, με περιορισμένης σημασίας ναυτικό και αεροπορία.Το 1993 αντιστοιχούσαν 35.976 κάτοικοι ανά γιατρό και το 5% του ΑΕΠ δαπανήθηκε στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.Τα εδάφη του Μ. εκτείνονται στη δυτική όχθη της λίμνης Nιάσα (ή Μαλάουι) και αποτελούν τμήμα του μεγάλου ανατολικοαφρικανικού ρήγματος, του οποίου και καλύπτουν το νοτιότερο τμήμα, ενώ από γεωλογική άποψη αποτελούν συνέχεια των αρχαϊκών μαζών της Ζιμπάμπουε. Πρόκειται για μια περιοχή που, εξαιτίας του επικλινούς των εδαφών της, έχει αμφιθεατρική χωροδιάταξη με χαμηλότερη βαθμίδα τις ακτές της λίμνης Νιάσα (που βρίσκεται σε υψόμετρο 473 μ.) και υψηλότερη τις κορυφογραμμές, οι οποίες στο βορρά φτάνουν σε μέγιστο ύψος 2.500 μ. Η μορφολογία γίνεται λιγότερο τραχιά στο νότιο τμήμα, που έχει μορφή υψιπέδου και χαράζεται από μεγάλες κοιλάδες που διευρύνονται προς την παραλίμνια περιοχή. Στον νότο, τα εδάφη της χώρας δημιουργούν, κατά κάποιον τρόπο, σφήνα στο έδαφος της Μοζαμβίκης, καθώς εισχωρούν σε αυτό, και τέμνονται από την κοιλάδα του ποταμού Σίρε, ο οποίος τροφοδοτείται με νερά από τη λίμνη Νιάσα και συμβάλλει με τον Ζαμβέζη.Το Μ. έχει τροπικό κλίμα το οποίο παρουσιάζει μικρές εποχιακές διακυμάνσεις. Η κατώτατη θερμοκρασία είναι 14°C και η ανώτατη 18°C.Σε μεγάλο τμήμα του Μ. κυριαρχεί η δενδρόφυτη σαβάνα, με ακακίες και μπαομπάαμπ. Τροπικά δάση απαντώνται μόνο στις πιο ψηλές και υγρές πλαγιές των βουνών. Η χώρα διαθέτει εθνικό πάρκο, το Malawi National Park, του οποίου η έκταση είναι 850.000 στρέμματα και η λειτουργία του αποσκοπεί στη διατήρηση της πανίδας της χώρας στο φυσικό της περιβάλλον.Το κύριο υδρογραφικό στοιχείο της χώρας αποτελεί η λίμνη Νιάσα, που εκτείνεται σε έκταση 30.800 τ. χλμ., με μήκος 580 χλμ. και ποικίλο πλάτος μεταξύ 30 και 70 χλμ. Το μέγιστο βάθος της είναι 760 μ., και μολονότι είναι μικρότερο από το μέγιστο βάθος της λίμνης Τανγκανίκα, αποτελεί απόδειξη της τεκτονικής προέλευσης της λεκάνης που καταλαμβάνει το ακραίο τμήμα του ανατολικοαφρικανικού ρήγματος. Η λίμνη δεν τροφοδοτεί με τα νερά της πολλούς αξιόλογους υδάτινους σχηματισμούς, εξαιτίας των απότομων και στενών ορίων του ρήγματος, εκτός από τον ποταμό Σίρε που, σε μικρή απόσταση, σχηματίζει με τη σειρά του άλλη λίμνη, τη Mαλόμπε. O Σίρε έχει μήκος περίπου 600 χλμ. και στο άνω τμήμα του σχηματίζει πολυάριθμους μικρούς και μεγάλους καταρράκτες, από τους οποίους οι πλέον γνωστοί είναι οι καταρράκτες του Mάρτσισον. Αντίθετα, στο κάτω τμήμα του είναι πλωτός, γεγονός που επέτρεψε τη δημιουργία ενός μικρού λιμανιού, στη δεξιά όχθη του, τη Nσάντζε. Στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας βρίσκεται επίσης η λίμνη Tσίλουα (ή Tσίρουα).Τα εδάφη που αντιστοιχούν στο σημερινό Μ. έγιναν γνωστά στους Ευρωπαίους από τον εξερευνητή Λίβινγκστον, που έφτασε στη λίμνη Νιάσα το 1859. Από τότε ήδη, τη χώρα κατοικούσαν πληθυσμοί Μπαντού που, παράλληλα με τη γεωργία, ασχολούνταν με την κτηνοτροφία καθώς και με την αλιεία (στη λίμνη). Η ετήσια αύξηση του πληθυσμού στο Μ. είναι 1,39% (2002), το προσδόκιμο ζωής είναι 37 χρόνια για τις γυναίκες και 36 χρόνια για τους άντρες ενώ, όσον αφορά τη βρεφική θνησιμότητα, σημειώνονται 120 θάνατοι ανά 1.000 γεννήσεις (2002), ένα από τα υψηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στον κόσμο. Η πυκνότητα του πληθυσμού φτάνει τους 90 κατ. ανά τ. χλμ. και είναι από τις υψηλότερες στην αφρικανική ήπειρο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κατέφυγαν στη χώρα περίπου 800.000 πρόσφυγες από τη γειτονική Μοζαμβίκη, οι οποίοι ωστόσο επέστρεψαν στις εστίες τους το 1996.Οι Μπαντού αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού του Μ. και ζουν κυρίως σε μικρά χωριά ή σε απομονωμένες κατοικίες στους καλλιεργημένους κάμπους. Το χωριό είναι συχνά χτισμένο σύμφωνα με τα δομικά πρότυπα του κράαλ των Ζουλού, δηλαδή με τις τυπικές, κυκλικού σχήματος αχυροκαλύβες. Αντίθετα, τελείως διαφορετική μορφή έχουν τα χωριά των ψαράδων της λίμνης, χτισμένα συνήθως κατά μήκος των ακτών, όπου τα σπίτια συχνά στηρίζονται πάνω σε πασσάλους.Παρά τη σχετικά υψηλή πυκνότητα του πληθυσμού, η δημιουργία αστικών κέντρων παρατηρείται μόνο τα τελευταία χρόνια, καθώς πάνω από το 75% του πληθυσμού ζει ακόμα σε αγροτικούς οικισμούς. Η μεγαλύτερη πόλη είναι η πρώην πρωτεύουσα Mπλαντάιρ, όπου η δημογραφική ανάπτυξη είναι ραγδαία. Κυριότερες πόλεις της χώρας είναι σήμερα (σε παρένθεση ο πληθυσμός το 1998): Μπλαντάιρ (502.053), Λιλόνγκουε (440.471) και Μζούζου (86.980).Η οικονομική διάρθρωση του Μ. έχει διατηρήσει τα χαρακτηριστικά της αποικιακής περιόδου και βασίζεται ουσιαστικά στη γεωργία. Η κυβερνητική πολιτική, εξαιτίας της ένδειας του υπεδάφους και της πολύ περιορισμένης ανάπτυξης της βιομηχανίας, βασίζεται στην ελεύθερη οικονομία, που προσφέρει μεγάλες διευκολύνσεις στα ξένα κεφάλαια. Το Μ. διατηρούσε στενές διπλωματικές σχέσεις με τα ρατσιστικά καθεστώτα της Νοτίου Αφρικής. Αυτές οι σχέσεις (κληρονομιά της αποικιοκρατίας) ήταν ζωτικής σημασίας για τη χώρα, επειδή σχεδόν το 50% του εργατικού της δυναμικού εργαζόταν στη Ζιμπάμπουε (πρώην Ροδεσία) και στη Νοτιοαφρικανική Δημοκρατία. Έτσι, η οικονομία της χώρας στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή και μάλιστα σε ορισμένα γεωργικά προϊόντα (καπνός, τσάι, μανιόκα κλπ.), όπου ωστόσο οι καιρικές συνθήκες και κυρίως η ξηρασία που εμφανίζεται περιοδικά δημιουργούν σοβαρά προβλήματα. Εξάλλου, η κακοδιοίκηση των τελευταίων χρόνων όξυνε ακόμη περισσότερο τα προβλήματα στην οικονομία της χώρας. Η νέα κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική της φιλελευθεροποίησης που άρχισε το 1990, αλλά παράλληλα ξεκίνησε και μια εκστρατεία εναντίον της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης. Το 2001, το AEΠ ανήλθε σε 7.000 εκατ. δολάρια, με κατά κεφαλήν εισόδημα 660 δολάρια, από τα χαμηλότερα της περιοχής. Την ίδια χρονιά, ο πληθωρισμός άγγιξε το 28,6%. Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για την ανεργία, που πάντως είναι περιορισμένη. Το 40% του ΑΕΠ παράγεται από τη γεωργία, το 19% από τη βιομηχανία και το 41% από τις υπηρεσίες (2001). Στη γεωργία απασχολείται το 86% του εργατικού δυναμικού, ενώ στη βιομηχανία το 5%. Ο τουρισμός είναι ελάχιστα ανεπτυγμένος, ωστόσο οι προοπτικές σε αυτόν τον τομέα είναι ευοίωνες, χάρη στις φυσικές ομορφιές της χώρας.Πολύ διαδεδομένη είναι η καλλιέργεια της γλυκοπατάτας και της μανιόκας, που αποτελούν παραδοσιακά αφρικανικά είδη διατροφής. Καλλιεργούνται επίσης οι αραχίδες και το τουνγκ, από τους καρπούς του οποίου εξάγεται το ομώνυμο έλαιο. Στις φυτείες, όπου εφαρμόζονται σύγχρονες μέθοδοι καλλιέργειας, καλλιεργείται κυρίως το τσάι, του οποίου οι μεγαλύτερες ποσότητες εξάγονται στη Μεγάλη Βρετανία. Στα μεγάλα γεωργικά συγκροτήματα καλλιεργείται ο καπνός (περιφέρειες Nτσέου και Λιλόνγκουε) και η χώρα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη καπνοπαραγωγός χώρα στην αφρικανική ήπειρο, μετά τη Ζιμπάμπουε. Το βαμβάκι καλλιεργείται στα χαμηλά εδάφη του Σίρε, στην περιοχή ανάμεσα στην Tσικουάουα και στη Nσάντζε, ενώ στις φυτείες καλλιεργείται επίσης ευρέως και το ζαχαροκάλαμο.Η αλιεία άρχισε να αναπτύσσεται πρόσφατα με ταχείς ρυθμούς, στη δυτική όχθη της λίμνης Νιάσα, για την κάλυψη των εγχωρίων αναγκών.Στις όχθες της λίμνης Νιάσα, έχουν βρεθεί δείγματα πολιτισμών από την εποχή του λίθου και την εποχή του σιδήρου. Υπολογίζεται ότι οι Μπαντού εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κατά την 1η χιλιετία μ.Χ. Κατά τον 16ο αι., κυριαρχούσε το βασίλειο του Μ. που διενεργούσε επικερδές εμπόριο με τη γειτονική Μοζαμβίκη. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι διείσδυσαν στο Μ., που στην τοπική γλώσσα Tσιτσέουα σημαίνει γη της φωτιάς, διαμέσου της Μοζαμβίκης, στις αρχές του 17ου αι. Ήταν Πορτογάλοι, που ενδιαφέρθηκαν για το εμπόριο χρυσού, ελεφαντόδοντου και σκλάβων και δεν εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη χώρα. Στο πρώτο μισό του 19ου αι., το Μ. δέχτηκε δύο μεγάλα κύματα εισβολέων. Το πρώτο κύμα αποτελείτο από τους Γιάο, που προέρχονταν από την περιοχή της σημερινής Τανζανίας, στα Β, οι οποίοι, συνεπικουρούμενοι από Άραβες δουλεμπόρους, έκαναν επιδρομές στις τοπικές φυλές, γύρω στο 1830, όπου συλλάμβαναν τα πλέον ακμαία μέλη τους, για να τα πουλήσουν στη συνέχεια ως σκλάβους. Οι επόμενοι ήταν οι Aνγκόνι, οι οποίοι είχαν φύγει από το Nατάλ της σημερινής Νοτιοαφρικανικής Δημοκρατίας, για να γλιτώσουν από την αγριότητα του βασιλιά Tσάκα και οι οποίοι, μετά από πολλές περιπλανήσεις, κατευθύνθηκαν προς τα Β και έφθασαν στα εδάφη του Μ. γύρω στο 1835. Η χώρα άρχισε να ελκύει την προσοχή των Ευρωπαίων, όταν ο Σκοτσέζος ιεραπόστολος Nτέιβιντ Λίβινγκστον, αγανακτισμένος από την ωμή εκμετάλλευση των κάτοικων από τους Άραβες δουλεμπόρους, απηύθυνε έκκληση στη βρετανική κοινή γνώμη «να κλείσει αυτήν τη χαίνουσα πληγή της ανθρωπότητας». Ο Λίβινγκστον ήταν και ο πρώτος Ευρωπαίος που έφθασε στη λίμνη Νιάσα το 1859. Το 1883, η βρετανική κυβέρνηση διόρισε πρόξενο για την προστασία των κατοίκων της περιοχής, ο οποίος όμως σύντομα αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει δύο επικίνδυνους αντιπάλους: τους Άραβες δουλεμπόρους και τα στρατιωτικά αποσπάσματα της πορτογαλικής κυβέρνησης. Έπειτα από μακροχρόνια διαμάχη, η λιγότερο ισχυρή Πορτογαλία αναγκάστηκε να υποχωρήσει και το θέμα λύθηκε ευνοϊκά για τη Μεγάλη Βρετανία, με τη συνθήκη της 11ης Ιουνίου 1891. Λίγες μέρες πριν, στις 14 Μαΐου 1891, είχε ανακηρυχθεί το βρετανικό προτεκτοράτο της Nιασαλάνδης, που στο διάστημα 1893-1904 μετονομάστηκε σε Βρετανικό Προτεκτοράτο της Κεντρικής Αφρικής. Πρώτος επίτροπος και γενικός πρόξενος διορίστηκε ο Xάρι Tζόνστον, που έθεσε τέρμα στο δουλεμπόριο. Το 1904, το προτεκτοράτο μεταφέρθηκε από τη δικαιοδοσία του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών σε αυτήν του Υπουργείου Αποικιών και το 1907 ονομάστηκε και πάλι Nιασαλάνδη. Το 1953, το Μ. σχημάτισε μαζί με τη Βόρεια και τη Νότια Ροδεσία (τα σημερινά κράτη Ζάμπια και Ζιμπάμπουε) την Ομοσπονδία της Κεντρικής Αφρικής. Το 1958, το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο της Nιασαλάνδης, που είχε εναντιωθεί στην ελεγχόμενη από τους λευκούς ομοσπονδία, ξεκίνησε τον αγώνα για την ανεξαρτησία της χώρας και την απόσχισή της από την ομοσπονδία. Το κόμμα, που μετονομάστηκε στη συνέχεια σε Κόμμα του Κογκρέσου του Μ. (MCP) κάλεσε επίσης τον Mαλαουιανό Xάστινγκς Kαζουμού Mπάντα από το εξωτερικό, όπου ζούσε επί είκοσι χρόνια ως γιατρός, και του ανέθεσε την ηγεσία του κινήματος. Επικεφαλής του Κόμματος του Κογκρέσου, ο Mπάντα κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών της βουλής στις εκλογές του 1961 και το 1963 ανέλαβε την πρωθυπουργία. Τον ίδιο χρόνο, η Ομοσπονδία της Κεντρικής Αφρικής διαλύθηκε. Στις 6 Ιουλίου 1964, συστάθηκε επίσημα το νέο κυρίαρχο κράτος με την ονομασία Μ., στην αρχή ως μοναρχία. Δύο χρόνια αργότερα, ανακηρύχθηκε δημοκρατία με μονοκομματικό σύστημα και με πρόεδρο τον Mπάντα ο οποίος, το 1971, ανακηρύχθηκε ισόβιος πρόεδρος. Παρέμεινε στην ίδια θέση επί τριάντα χρόνια, ως ένας από τους μακροβιότερους δικτάτορες στον κόσμο. Το 1967, το Μ. δέχθηκε τις επικρίσεις των περισσότερων αφρικανικών κρατών, επειδή αναγνώρισε την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής, παρά το καθεστώς του απαρτχάιντ που ίσχυε τότε στη χώρα. Το 1979, ο Mπάντα παραδέχθηκε δημόσια ότι είχε δώσει εντολή να σταλεί η επιστολή-βόμβα που είχε τραυματίσει τον εξόριστο πολιτικό ηγέτη Mπακάτι, ο οποίος και δολοφονήθηκε από αγνώστους στη Ζιμπάμπουε, τέσσερα χρόνια αργότερα. Το 1981, συνελήφθησαν ο Όρτον Tσίρουα και η γυναίκα του Bέρα και το 1983 καταδικάστηκαν σε θάνατο για ανατρεπτική δράση. Αργότερα, ο Mπάντα μετέτρεψε την ποινή τους σε ισόβια, αλλά ο Όρτον Tσίρουα πέθανε στη φυλακή το 1992, ενώ η γυναίκα του αφέθηκε ελεύθερη τον επόμενο χρόνο. Στο εσωτερικό, το 1992 εντάθηκαν οι διαμαρτυρίες εναντίον της κυβέρνησης, με κοινή επιστολή-καταγγελία των καθολικών επισκόπων για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το ίδιο έτος, τα κράτη της Δύσης ανέστειλαν την παροχή οικονομικής βοήθειας στο Μ., πλην της επείγουσας ανθρωπιστικής, θέτοντας ως βασική προϋπόθεση για τη συνέχισή της τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν τελικά ο Mπάντα αποδέχτηκε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για την εισαγωγή του πολυκομματικού συστήματος στην πολιτική ζωή της χώρας, οι αντιφρονούντες ίδρυσαν δύο πολιτικούς σχηματισμούς, τη Συμμαχία για τη Δημοκρατία (AFORD), με ηγέτη τον φυλακισμένο για ανατρεπτική δράση Tσιχάνα, και το Ενιαίο Δημοκρατικό Mέτωπο (UDF). Στο δημοψήφισμα που διεξήχθη ομαλά το 1993, μολονότι είχαν προηγηθεί διώξεις εναντίον στελεχών της αντιπολίτευσης, η καθιέρωση του πολυκομματικού συστήματος υπερψηφίστηκε από το 63,2% των ψηφοφόρων. Ο Mπάντα συμφώνησε να δημιουργηθεί ένα εθνικό εκτελεστικό συμβούλιο, που θα φρόντιζε για την ομαλή μετάβαση στη δημοκρατία και για τη διενέργεια εκλογών, καθώς και ένα συμβούλιο για την αναθεώρηση του συντάγματος. Τον Μάιο του 1994, έγιναν προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Την προεδρία κέρδισε, με ποσοστό 47,3%, ο γενικός γραμματέας του Ενωμένου Δημοκρατικού Μετώπου, Mπακίλι Mουλούζι, έναντι του 33,6% που συγκέντρωσε ο Mπάντα. Στις επόμενες εκλογές, τον Ιούνιο του 1999, ο Μπουλούζι επανεξελέγη με το 51,4% των ψήφων έναντι 44,3% του Γκουανταγκουλούουε Τσακουάμπα, που υποστηρίχτηκε από τα κόμματα MCP και AFORD.Σύμφωνα με το Αρχείο Ομογενειακών Οργανώσεων, σήμερα ζουν στο Μ. περίπου 800 ελληνικές οικογένειες. Μια εσοχή του εδάφους στην ακτή της Νιάσα, της μεγάλης λιμναίας λεκάνης της οποίας η χώρα του Μαλάουι κατέχει τη δυτική όχθη και η οποία τώρα φέρει το ίδιο όνομα με τη χώρα. Τοπίο στη δημοκρατία του Μαλάουι κοντά στη λίμνη Νιάσα. Το προεδρικό μέγαρο στην πρωτεύουσα Λιλόνγκουε. Η πρωτεύουσα είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της χώρας, μετά την Μπλαντάυρ, αλλ’ εξελίσσεται σε αστικό κέντρο με γοργό ρυθμό. Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία του Μαλάουι Παλαιότερη ονομασία: Νιασαλάνδη Έκταση: 118.480 τ. χλμ. Πληθυσμός: 10.701.824 (2002) Πρωτεύουσα: Λιλόνγκουε (440.471 κάτ. το 1998)